ಕವಿತೆ

ನೀ ಹಚ್ಚಿದ ಒಲವ ಹಣತೆ

ಏಕೋ ನನ್ನ ಸುಡುತ್ತಿದೆ

ಬಯಸದೇ ಬಂದ ನೀನು

ನೋವಿನಾಳಕೆನ್ನ ತಳ್ಳಿದೆ

ನೀನಾಗೇ ಬಳಿ ಬಂದೆ

ಪ್ರೀತಿಯ ಪ್ರಸ್ತಾಪಿಸಿದೆ

ಬೇಡವೆಂದರೂ ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಬಯಸಿದೆ

ಲೋಕ ನನ್ನ ದ್ವೇಷಿಸುವಂತೆ ನೀ ಮಾಡಿದೆ

ಅಂತರಂಗದೊಳಗೆ ಅದ್ಯಾವ ವಿಷ ತುಂಬಿ

ನನ್ನ ವಶಮಾಡಿಕೊಂಡೆ ನೀನು

ಪ್ರಶಾಂತವಾಗಿದ್ದ ನನ್ನ ಬಾಳಿನೊಳಗೆ

ಅಶಾಂತಿಯ ತುಂಬಿ ಹೋದೆ ನೀನು

ಪದೇ ಪದೇ ನಾ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದ ಮಾತು ನಿಜವಾಯ್ತು

ಹೂವಿಂದ ಹೂವಿಗೆ ಹಾರುವ ದುಂಬಿ ನೀನೆಂದು

ಮಧುವ ಇರುವ ಭರದಲ್ಲಿ ನೀನು

ಬದುಕನ್ನೇ ಬರ್ಬರವಾಗಿ ಕೊಂದು ಹೋದೆ

ನಿನ್ನ ಈ ಮೋಸದಾಟಕ್ಕೆ

ನಾ ಬಲಿಯಾದದ್ದು ವಿಪರ್ಯಾಸ

ನಿನ್ನ ನಾಟಕದ ಮಾತುಗಳಿಗೆಲ್ಲ

ಕಿವಿಗೊಟ್ಟು ನಾ ಕಳೆದುಕೊಂಡೆ ಸಂತಸ

ಸದ್ಯ ನಿನ್ನ ಸುಳಿಗೆ ಸಿಕ್ಕು

ನಾ ಸರ್ವನಾಶವಾಗಲಿಲ್ಲ

ನಿನ್ನ ದುರ್ನಡತೆಗಳಿಗೆ ಶಿಕ್ಷೆಯಾಗಲಿ

ನೊಂದ ನನ್ನ ಹೃದಯಕ್ಕೆ ಶಾಂತಿ ಸಿಗಲಿ

1115ಪಿಎಂ15022022

 *ಅಮುಭಾವಜೀವಿ ಮುಸ್ಟೂರು*