ಕವನ

ಅವಳು ನೇಯ್ದ ಮೋ(ಸ)ಹದ

ಬಲೆಗೆ ಸಿಕ್ಕಿದ ಪತಂಗವಾದೆ

ಸ್ನೇಹದ ಮಧುವಲಿ ಪ್ರೀತಿಯ

ವಿಷ ಬೆರೆಸಿ ನಂಬಿಕೆ ಕೊಂದಳು

ಮನೆ ಮಕ್ಕಳು ಸಂಸಾರವಿದ್ದರೂ

ಮೋಹಿಸಿದಳು ಬೇಡವೆಂದರೂ

ಜಗದೆದುರು ಬಲು ಅಮಾಯಕಿ

ಪ್ರೀತಿಯ ವಿಷಯದಿ ಸಮಯಸಾಧಕಿ

ವಿಶ್ವಾಸದ ಚಿನ್ನದ ಸೂಜಿಯ

ಚುಚ್ಚಿದಳು ನಂಬಿಕೆಯ ಕಂಗಳಿಗೆ

ಬಲು ಘಾತುಕ ಹೆಣ್ಣಿವಳು

ಮನವ ಘಾಸಿಗೊಳಿಸಿ ಹೋದಳು

ಎಚ್ಚರವಿರಬೇಕಿತ್ತಿಂತವಳ

ಸಹವಾಸವ ಒಪ್ಪಿಕೊಳುವಾಗ

ಮುಗ್ಧ ಮನಸಿನ ಶುದ್ಧತೆಗೆ

ಮಸಿ ಮಳಿಯಿತವಳ ದುಷ್ಟಸಂಗ

ಅಪಾಯವಾಗುವ ಮೊದಲೇ

ಹೊರಬಂದದ್ದೇ ಒಳಿತಾಯ್ತು

ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಅನುಭವ

ನಂಬುವ ಮೊದಲು ಯೋಚಿಸಬೇಕಿತ್ತು

೧೨೫೪ಪಿಎಂ೨೩೦೧೨೦೨೩

*ಅಮುಭಾವಜೀವಿ ಮುಸ್ಟೂರು*

ನಿನ್ನೊಲವ ಪೂಜೆಗಾಗಿ

ಹೂ ಬುಟ್ಟಿಯ ತಂದೆ

ನಿನ್ನೊಂದಿಗೆ ಬಾಳುವಾಸೆಯಿಂದ

ನಗುಮೊಗದಿ ಕಾದು ಕುಳಿತೆ

ನಲ್ಲ ನೀನಿರುವ ನಂಬಿಕೆ

ಏಕಾಂತದಲೂ ಇಲ್ಲ ಅಂಜಿಕೆ

ಪ್ರೀತಿಯ ದೇಗುಲದ ಮುಂದೆ

ನಿನ್ನ ಸೇರಲು ನಾನು ಬಂದೆ

ಬಾರೋ ಬೇಗ ಜೊತೆಗಾರ

ನಿನಗಾಗಿ ಕಾದಿದೆ ಹೂಹಾರ

ಕಾಯುವ ಕಷ್ಟ ಕೊಡದಿರು

ಸೇರುವ ಬಯಕೆಗೆ ಒತ್ತಾಸೆಯಾಗಿರು

೦೧೩೫ಪಿಎಂ೨೩೦೧೨೦೨೩

*ಅಮುಭಾವಜೀವಿ ಮುಸ್ಟೂರು* 

ಕರೆಯದಿದ್ದರೂ ಒಳ ನುಸುಳಿದ 

ನಿನ್ನ ಹಕೀಕತ್ತಾದರೂ ಏನಿತ್ತು

ನಂಬಿದ ಮುಗ್ಧ ಹೃದಯವ ನೀನು 

ಎಂದಿಗೂ ನೋಯಿಸಬಾರದಿತ್ತು

ಕಾತರಿಸುವ ಕಂಗಳಿಗೆ ನೀ 

ಚಿನ್ನದ ಸೂಜಿಯಾಗಿ ಚುಚ್ಚಬಾರದಿತ್ತು

ಎದೆಯ ಭಾವಗಳಿಗೆ ಒಲವ ಸುಧೆಯ 

ಹುಚ್ಚು ಹಚ್ಚಿಸಬಾರದಿತ್ತು

ಕಿರಿದಾದ ಹೃದಯ ಪ್ರಪಂಚದೊಳಗೆ 

ಹಿರಿದಾದ ಮೋಹ ತುಂಬಬಾರದಿತ್ತು

ಬೀದಿ ಬದುಕಿನ ಆನಂದವನು ನಂಬಿ

ಬಂದವನ ನೀ ಹಾದಿ ತಪ್ಪಿಸಬಾರದಿತ್ತು

ಕೀಳು ಜನರ ಬಾಯಿಗೆ ನೀ

ಆಹಾರವಾಗಿಸಬಾರದಿತ್ತು

ಗೋಳು ಕೇಳುವವರು ಈಗ ಯಾರಿಲ್ಲ 

ನೀ ಅನಾಥವಾಗಿಸಬಾರದಿತ್ತು

ಕೊಳಕು ತುಂಬಿದ ನಿನ್ನ ಮನಸ್ಥಿತಿಗೆ

ಒಲವೆಂದು ತಳುಕು ಹಾಕಿಕೊಳ್ಳಬಾರದಿತ್ತು

ಇರುಳು ಕಂಡ ಬಾವಿಯೊಳಗೆ

ಹಗಲೇ ನೀ ತಳ್ಳಬಾರದಿತ್ತು

೦೨೫೧ಎಎಂ೨೭೦೧೨೦೨೩

*ಅಮುಭಾವಜೀವಿ ಮುಸ್ಟೂರು*