ಕವನ

ಎಲ್ಲಾ ನೋವ ಸಹಿಕೊಂಡೆ

ಎಲ್ಲಾ  ಅವಮಾನ ನುಂಗಿಕೊಂಡೆ

ಎತ್ತರಕ್ಕೆ ಬೆಳಿಸಿ ನಮ್ಮನದಕೆಲ್ಲ

ಉತ್ತರವಾಗಿ ತೋರಿದೆ

ಅಪ್ಪನೆಂಬ  ಆಗದಡಿಯಲಿ

ಹೆಮ್ಮರವಾಗುತ್ತಿದೆ ನೆರಳಾಗಿ ಸಲಹಿದೆ

ಹೆಮ್ಮೆಯ ಬದುಕು ನಮ್ಮದಾಗಿಸಿದೆ

ಸಾಟಿ ಏನುಂಟು ನಿನಗೆ ಜಗದಲಿ

ಬೇಕು ಬೇಡಗಳ ಪೂರೈಸಿದಂತ ಜೀವ

ಸುಖ ದುಃಖಕೂ ಮಡಿಲಾದ ಭಾವ

ಯಾವ ನಂಟೂ ಅಂಟಲಾರದು

ಅಮ್ಮನುಂಟು ಎಂಬ ಭರವಸೆಯ ಮುಂದೆ 

ಹೆಣ್ಣು ತಾಯಾಗಲು ಜಗಕೆ ಬಲು ಖುಷಿ 

ಅದಕೆ ತಾಯಿ ದೈವವೆನ್ನುವ ಸಮಜಾಯಿಷಿ 

ಕಲ್ಲು ದೇವರ ಬಲ್ಲವರಾರಿಲ್ಲ

ಮಾತೃ ದೇವರ ಮುಂದೆ ಮತ್ಯಾರಿಲ್ಲ

ಹಸಿವಿಗಮೃತವಿತ್ತು ಬೆಳೆಸಿದವಳು ತಾಯಿ

ಅವಳ ಪ್ರೀತಿಯ ಮುಂದೆ  ಎಲ್ಲವೂ ಸ್ಥಾಯಿ

ಜೀವವಿತ್ತವಳ ಋಣವ ತೀರಿಸಲಾದೀತೆ

ಜೀವಮಾನವಿದು ಅವಳಿತ್ತ ರಕ್ಷೆಗೆ ಸಮವಾದೀತೆ

0549ಎಎಂ22072022

 *ಅಮುಭಾವಜೀವಿ ಮುಸ್ಟೂರು*