ನಾನು ಎಂಬುದು ಹಿರಿದಲ್ಲ

ನಾನು ಎಂಬುದು ಏನು ಉಳಿದಿಲ್ಲ

ಜಗಕೆ ಬೆಳಕನ್ನು ಕೊಡುವ ರವಿಚಂದ್ರರಿಗೆ

ನಾನೆಂಬ ಅಹಂಕಾರ ಬರಲೇ ಇಲ್ಲ

ಅದಕ್ಕೆ ಅವರಿಗೆಂದು ಅಳಿವೆ ಎಂಬುದಿಲ್ಲ 

ಜಗವನ್ನೇ ಸಲಹುವ ಪ್ರಕೃತಿ ಎಂದಿಗೂ

ನಾನು ನನ್ನಿಂದ ಎಂದು ಮೆರೆಯಲಿಲ್ಲ

ಅದಕ್ಕೆ ಸದಾ ಚೈತನ್ಯಶೀಲವಾಗಿದೆಯಲ್ಲಾ

ಭೂಮಿಯ ಬಹುಭಾಗ ಆವರಿಸಿದ

ಸಾಗರವೆಂದು ನಾನೆಂದು ಬೀಗಲಿಲ್ಲ

ಅದಕ್ಕೆ ಅದೆಂದೂ ಬತ್ತುವುದಿಲ್ಲ

ನಾಡಿನೊಳಗೆಲ್ಲ ಹರಿದಾಡುವ ನದಿ

ನಾನು ಎಂದು ಮೆರೆಯಲಿಲ್ಲ

ಅದಕ್ಕೆ ಅದು ನಿತ್ಯ ಚಲನಶೀಲವಾಗಿದೆಯಲ್ಲ

ಹಣ್ಣ ಕೊಡುವ ಮರ ಹೂ ಬಿಡುವ ಗಿಡ

ನಾನೆಂಬ  ಮಾಯೆಗೆ ಸಿಲುಕಲಿಲ್ಲ

ಅದಕ್ಕೆ ಅದರ ಸವಿರುಚಿ ಸೌಂದರ್ಯ ಬದಲಾಗಲಿಲ್ಲ

ನಾನು ನಾನೆಂದೇಕೆ ಮೆರೆಯುವ ಮನುಜ

ಕ್ಷಣ ನಿಂತು ನೀ ಅರಿಯೋ ಈ ನಿಜ

ನಾನು ನಾನೆಂದವರಾರೂ ಇಲ್ಲಿ ಉಳಿದಿಲ್ಲ

ಧರೆಯ ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲವೂ ಎಲ್ಲರಿಗಾಗಿ

ಇದನ್ನು ಅರಿತರೆ ನೀನಾಗುವೆ ಬೈರಾಗಿ

ಅಹಮ್ಮಿನ ಅಂದಕಾರ ಹಿಂದೇ ಅಳಿಯಲಿ

ಸಹಬಾಳ್ವೆಯ ಸತ್ಕಾರದ ಸಂಸ್ಕಾರವಂತ

ನಿಸರ್ಗದ ಮನೆಯೊಳಗೆ ನೀನೊಂದಾಗಿ

ನಿನ್ನ ಗುಣದ ಹಣತೆಯನೊಂದು ಬೆಳಗು ಸಾಕು

0149ಪಿಎಂ05112021

*ಅಪ್ಪಾಜಿ ಸುಧಾ ಮುಸ್ಟೂರು*